สกุลนี้ตั้งขึ้นโดย ปิแอร์ เชอวี ในปี ค.ศ. 1931 โดยแยกออกมาจากสกุล Pangasius ซึ่งเป็นสมาชิกส่วนใหญ่ในวงศ์นี้ แต่ได้กำหนดขึ้นมาคร่าว ๆ โดยไม่ได้กำหนดปลาที่เป็นชนิดต้นแบบ โดยศึกษาจากตัวอย่างปลาในพิพิธภัณฑ์ของประเทศกัมพูชา ต่อมา ฮิวจ์ แมคคอร์มิค สมิธ ได้มีการตรวจสอบ พบว่ารายงานของเชอวีได้คลาดเคลื่อนหลายประการ เช่น บันทึกไว้ว่า ปลาบึกตัวที่ใช้ในการศึกษายาวประมาณ 2 เมตร แต่ความจริงแล้วยาว 2.5 เมตร และที่ว่าปลาบึกไม่มีฟันก็อาจไม่ถูกต้อง เพราะปลาบึกตัวที่พบอาจเป็นปลาที่มีอายุมากฟันอาจหลุดไปแล้วก็ได้ และประการสุดท้ายได้บันทึกไว้ว่า ปลาบึกไม่มีหนวดที่คาง มีแต่หนวดที่ริมปากบน แต่ปลาบึกที่มีขนาดใหญ่นั้นหนวดที่คางอาจจะหดหายไปก็เป็นได้ ซึ่งต่อมา ในปี ค.ศ. 1983 จากการศึกษาลูกปลาบึกที่เพาะได้ พบว่าข้อโต้แย้งของสมิธที่มีต่อบันทึกของเชอวีนั้นถูกต้องทุกประการ เพราะลูกปลาบึกขนาดเล็กมีฟันที่ขากรรไกรบนและล่าง และมีหนวดที่ริมฝีปากบน 1 คู่ และคางอีก 4 คู่

ลักษณะสำคัญของสกุลปลาบึกนี้ คือ จมูกคู่หลังอยู่ใกล้กับจมูกคู่หน้า ครีบหลังมีก้านครีบเดี่ยวเป็นซี่แข็ง และมีก้านครีบแขนง 6-7 ก้าน ครีบท้องมีก้านครีบแขนง 8-9 ก้าน นัยน์ตาอยู่ระดับเดียวกับมุมปาก สำหรับปลาขนาดใหญ่ซี่กรองเหงือกจะหดหายไป[1]